اسکار آکنه چیست؟

اسکار آکنه علائم ماندگاری هستند که پس از بروز آکنه باقی می مانند. آنها می توانند در ظاهر و شدت متفاوت باشند و انواع مختلف اسکار به درمان های مختلف پاسخ می دهند. بیایید انواع مختلف اسکار آکنه و نحوه مدیریت آنها را بررسی کنیم:

اسکارهای آتروفیک یا افسرده آکنه:
این اسکارها به صورت فرورفتگی های کوچک در پوست ظاهر می شوند.
سه نوع فرعی وجود دارد:
جای زخم های جعبه ای: جای زخم های پهن و U شکل با لبه های تیز. آنها می توانند کم عمق یا عمیق باشند. درمان های لایه برداری پوست مانند میکرودرم ابریژن و لایه برداری ملایم برای این اسکارها به خوبی کار می کنند.
اسکارهای Ice Pick Scars: جای زخم های باریک V شکل که می توانند تا عمق پوست کشیده شوند. آنها شبیه سوراخ های کوچک گرد یا بیضی هستند.
اسکارهای غلتشی: فرورفتگی های وسیع با لبه های گرد و ظاهری نامنظم.
گزینه های درمانی شامل میکرونیدلینگ، لایه برداری شیمیایی و لایه برداری با لیزر است. با این حال، برای پوست های تیره تر به دلیل جای زخم و رنگدانه های احتمالی، احتیاط لازم است.

اسکارهای هیپرتروفیک یا برجسته آکنه:
در سینه و پشت شایع است.
این اسکارها بالای سطح پوست می ایستند و از کلاژن اضافی در طول بهبودی ایجاد می شوند.
تغییر رنگ پس از پاک شدن زیت (مانند لکه های بنفش، قرمز یا قهوه ای) به عنوان جای زخم در نظر گرفته نمی شود و معمولاً با گذشت زمان محو می شود.
کرم ضد آفتاب می تواند به محدود کردن تضاد بین پوست بدون اسکار و جای زخم کمک کند.

اسکار کلوئید:
مشابه اسکارهای هیپرتروفیک است اما ضخیم تر از محل آکنه اصلی است.
کلوئیدها فراتر از مرزهای زخم اصلی هستند و درمان آنها می تواند چالش برانگیز باشد.
برای تعیین بهترین روش برای مدیریت اسکار آکنه با یک متخصص پوست مشورت کنید.

به یاد داشته باشید که پیشگیری کلیدی است: درمان سریع آکنه فعال می تواند به جلوگیری از ایجاد اسکار جدید کمک کند.

اسکار آکنه می تواند ناراحت کننده باشد، اما درمان های موثری وجود دارد. بهترین روش به نوع و شدت اسکار بستگی دارد. در اینجا چند گزینه درمانی وجود دارد:

درمان های خانگی:
برای اسکارهای خفیف تا متوسط آکنه، از کرم‌های موضعی، کیت‌های میکرودرم ابریژن یا تکه‌های سیلیکونی استفاده کنید.
کرم های موضعی: برخی از کرم های دارویی حاوی موادی مانند آزلائیک اسید یا اسیدهای هیدروکسی ممکن است به بهبود ظاهر اسکار کمک کنند.
محافظت در برابر آفتاب: استفاده از کرم ضد آفتاب می تواند تضاد بین پوست بدون اسکار و جای زخم را محدود کند.

مراحل داخل مطب (انجام شده توسط متخصص پوست):
درمان با لیزر: لیزر درمانی های مختلف، مانند لیزر فرکشنال، می تواند به تحریک تولید کلاژن و بهبود بافت اسکار کمک کند.
لایه برداری شیمیایی: این لایه بردارها لایه بالایی پوست را از بین می برند و باعث رشد پوست جدید و کاهش ظاهر جای زخم می شوند.
میکرونیدلینگ: سوزن های ریز جراحات کنترل شده ای ایجاد می کنند، تولید کلاژن را تشویق می کنند و بافت اسکار را بهبود می بخشند.
پرکننده‌های بافت نرم: تزریق کلاژن، چربی یا سایر مواد زیر پوست می‌تواند جای زخم‌های فرورفته را پر کند.

گزینه های جراحی:
جراحی اسکار آکنه: یک روش جراحی جزئی برای برداشتن یا بهبود اسکارهای عمیق.
سابسیژن: تکنیکی که بافت اسکار زیر سطح پوست را می شکند.
پانچ اکسیزیون: برداشتن اسکارهای فردی با استفاده از یک ابزار پانچ کوچک.