سلولیت چیست؟

سلولیت چیست؟

سلولیت یک عفونت باکتریایی پوستی شایع است که باعث قرمزی، تورم و درد در ناحیه عفونی پوست می شود. اگر درمان نشود، می تواند گسترش یابد و مشکلات جدی برای سلامتی ایجاد کند.

مراقبت و بهداشت خوب از زخم برای جلوگیری از سلولیت مهم است. بسیاری از باکتری ها می توانند باعث سلولیت شوند

انواع مختلف باکتری ها می توانند باعث سلولیت شوند که عفونت لایه های عمیق تر پوست است. این صفحه بر روی یکی از شایع ترین علل سلولیت تمرکز دارد: استرپتوکوک گروه A

چگونه به سلولیت مبتلا می شویم

برای بسیاری از افرادی که به Cellulitis مبتلا می شوند، کارشناسان نمی دانند چگونه باکتری ها وارد بدن می شوند. گاهی اوقات باکتری ها از طریق سوراخ هایی در پوست وارد بدن می شوند، مانند جراحت یا زخم جراحی. به طور کلی، افراد نمی توانند سلولیت را از شخص دیگری بگیرند. مسری نیست

علائم اغلب روی پاها تأثیر می گذارد

به طور کلی سلولیت به صورت ناحیه ای قرمز، متورم و دردناک از پوست ظاهر می شود که در لمس گرم و حساس است . پوست ممکن است حفره دار به نظر برسد، مانند پوست پرتقال، یا ممکن است تاول هایی روی پوست آسیب دیده ظاهر شود. برخی از افراد نیز ممکن است دچار تب و لرز شوند. سلولیت می تواند در هر جایی از بدن ظاهر شود، اما بیشتر در پاها و ساق پا دیده می شود.

اگر ناحیه قرمز پوست به سرعت گسترش یافت یا دچار تب یا لرز شدید فوراً به پزشک مراجعه کنید.

برخی از افراد در معرض خطر بیشتری هستند

هر کسی ممکن است به سلولیت مبتلا شود، اما برخی عوامل می‌توانند خطر ابتلا به این عفونت را افزایش دهند.

عفونت ها یا آسیب هایی که پوست را می شکند

عوامل زیر عوامل خطر هستند زیرا به باکتری ها اجازه می دهند از طریق پوست نفوذ کنند:

آسیب هایی که باعث شکستگی در پوست می شوند (مانند بریدگی، زخم، گزش، زخم سوراخ، خالکوبی، سوراخ کردن)

بیماری های پوستی مزمن (مانند پای ورزشکاران و اگزما)

آبله مرغان و زونا

مصرف مواد مخدر تزریقی

افرادی که چندین عفونت سلولیت زیر زانو داشته اند باید از نظر عفونت های قارچی مانند پای ورزشکار بررسی شوند . این عفونت ها باید درمان شوند، زیرا می توانند باعث شکستگی در پوست شوند که می تواند منجر به سلولیت شود.

سایر عوامل سلامتی

عوامل دیگری که خطر سلولیت را افزایش می دهند عبارتند از:

اضافه وزن داشتن

داشتن اندام (پاها، پاها، دست‌ها و بازوها) که متورم می‌مانند (ادم مزمن)، از جمله تورم ناشی از

لنف ادم (مشکلات با سیستم لنفاوی به طوری که آنطور که باید تخلیه نمی شود)؛ سیستم لنفاوی بخشی از سیستم ایمنی بدن است که به حرکت مایع حاوی سلول های ضد عفونت در سراسر بدن کمک می کند.

پیوند عروق کرونر (با برداشتن ورید سالم از پا و اتصال به شریان کرونر برای بهبود جریان خون به قلب)

پزشکان سلولیت را از روی ظاهر آن تشخیص می دهند

پزشکان معمولاً سلولیت را با نگاه کردن به پوست آسیب دیده در طول معاینه فیزیکی تشخیص می دهند. آزمایش خون یا سایر آزمایشات آزمایشگاهی معمولاً مورد نیاز نیست.

آنتی بیوتیک برای درمان مورد نیاز است

پزشکان سلولیت را با آنتی بیوتیک درمان می کنند.

آنتی بیوتیک های خوراکی (دارویی که از طریق دهان مصرف می شود) – برای درمان بیشتر عفونت های سلولیت استفاده می شود

آنتی بیوتیک های داخل وریدی (IV) (دارویی که مستقیماً در ورید تجویز می شود) – برای درمان عفونت های جدی تر استفاده می شود.

اگر عفونت در بازو یا پا باشد، بالا نگه داشتن آن اندام می تواند به کاهش تورم و تسریع بهبودی کمک کند.

عوارض غیر معمول است

عوارض سلولیت غیر معمول است اما می تواند شامل عفونت های جدی باشد:

باکتریمی (عفونت خون)

آرتریت چرکی (عفونت باکتریایی در مفصل)

استئومیلیت (عفونت استخوان)

اندوکاردیت (تورم پوشش داخلی حفره های قلب و دریچه های قلب)

سلولیت می تواند باعث ترومبوفلبیت (تورم در ورید به دلیل لخته شدن خون) شود.

جلوگیری از سلولیت

افراد ممکن است بیش از یک بار به سلولیت مبتلا شوند. ابتلا به سلولیت از فرد در برابر ابتلای مجدد به آن در آینده محافظت نمی کند. هیچ واکسنی برای پیشگیری از عفونت استرپتوکوک گروه A وجود ندارد، اما کارهایی وجود دارد که می توانید برای محافظت از خود و دیگران انجام دهید.

برای کمک به پیشگیری از عفونت های استرپتوکوکی گروه A، باید:

دست های خود را اغلب بشویید

تمیز کردن و مراقبت از زخم ها

دست ها را اغلب بشویید

بهترین راه برای جلوگیری از ابتلا یا انتشار باکتری استرپتوکوک گروه A شستن  مکرر دست ها است. این امر به ویژه پس از سرفه یا عطسه  و قبل از تهیه غذا یا خوردن غذا بسیار مهم است.

از زخم ها و عفونت ها محافظت کنید

اگر زخم باز یا عفونت پوستی دارید، از گذراندن وقت در موارد زیر خودداری کنید:

وان آب گرم

استخرهای شنا

آب های طبیعی (مانند دریاچه ها، رودخانه ها، اقیانوس ها)