کلامیدیا چیست؟
کلامیدیا توسط باکتری ایجاد می شود. این یکی از شایع ترین بیماری های مقاربتی در جهان است،این عفونت به راحتی پخش می شود زیرا اغلب بدون علامت است. این بدان معناست که شما می توانید کلامیدیا را به شرکای جنسی منتقل کنید بدون اینکه بدانند. در واقع، حدود 75 درصد از عفونت ها در زنان و 50 درصد در مردان هیچ علامتی ندارند. اگر آن را درمان نکنید، کلامیدیا می تواند عوارض جدی ایجاد کند.
علائم کلامیدیا
اگر علائم کلامیدیا را داشته باشید، معمولاً در عرض 1 تا 3 هفته پس از تماس ظاهر می شوند.
علائم کلامیدیا در زنان
ترشحات غیر طبیعی واژن که ممکن است بو داشته باشد
خونریزی بین پریود
دوره های دردناک
درد شکم همراه با تب
درد هنگام رابطه جنسی
خارش یا سوزش در داخل یا اطراف واژن شما
درد هنگام ادرار کردن
علائم کلامیدیا در مردان
مقدار کمی ترشحات شفاف یا کدر از نوک آلت تناسلی شما
ادرار دردناک
سوزش و خارش در اطراف دهانه آلت تناسلی شما
درد و تورم در اطراف بیضه ها
رابطه جنسی محافظت نشده همچنین می تواند منجر به کلامیدیا در سایر قسمت های بدن مانند مقعد، گلو و چشم شود. علائم عبارتند از:
مقعد: ناراحتی و ترشح
گلو: معمولاً هیچ علامتی وجود ندارد
چشم: قرمزی، درد و ترشح
علل کلامیدیا
کلامیدیا تراکوماتیس، باکتری عامل Chlamydia، اغلب از طریق رابطه جنسی محافظت نشده واژینال، دهانی یا مقعدی پخش می شود. شما آن را از مایع منی یا واژن فرد آلوده دریافت می کنید. همچنین می تواند از طریق تماس تناسلی از یک فرد آلوده به فرد دیگر منتقل شود، حتی اگر رابطه جنسی وجود نداشته باشد. زنان باردار می توانند آن را در حین زایمان به فرزند متولد نشده خود بدهند.
تشخیص کلامیدیا
چند آزمایش مختلف وجود دارد که دکتر سینا صفایی می تواند برای تشخیص کلامیدیا استفاده کند. یکی از روش ها استفاده از سواپ برای نمونه برداری از گلو یا از مجرای ادرار (ادرار لوله از آن خارج می شود) در مردان یا از دهانه رحم در زنان است که برای تجزیه و تحلیل به آزمایشگاه می رود.همچنین ممکن است نمونه ادرار را برای وجود باکتری بررسی کنند.
درمان کلامیدیا
کلامیدیا قابل درمان است. از آنجایی که این یک عفونت باکتریایی است، دکتر سینا صفایی می توانند آن را با آنتی بیوتیک درمان کنند. اگر Chlamydia دارید، پزشک آنتی بیوتیک های خوراکی، معمولا آزیترومایسین (زیتروماکس) یا داکسی سایکلین را تجویز می کند.همچنین توصیه می شود که شریک یا شریک زندگی شما برای جلوگیری از عفونت مجدد و گسترش بیشتر بیماری تحت درمان قرار گیرند.
با درمان، عفونت باید در حدود یک یا دو هفته از بین برود. مهم است که تمام آنتی بیوتیک های خود را تمام کنید، حتی اگر احساس بهتری دارید.
زنانی که عفونت شدید کلامیدیا دارند ممکن است نیاز به درمان در بیمارستان، آنتی بیوتیک های داخل وریدی (دارویی که از طریق ورید داده می شود) و داروی درد داشته باشند.
پس از اتمام آنتی بیوتیک، باید پس از 3 ماه مجدداً آزمایش دهید تا از درمان عفونت مطمئن شوید. اگر مطمئن نیستید که شریک یا همسرتان تحت درمان قرار گرفته اند، از رابطه جنسی پرهیز کنید. اما حتی اگر شریک یا شریک زندگی شما تحت درمان بوده اند، آزمایش بدهید. تا زمانی که مطمئن نشدید که هم شما و هم شریک زندگیتان دیگر به این بیماری مبتلا نیستید، رابطه جنسی نداشته باشید.
عوارض کلامیدیا
اگر برای کلامیدیا تحت درمان قرار نگیرید، در معرض خطر چندین مشکل سلامتی قرار خواهید گرفت:
زنان: اگر عفونت کلامیدیا درمان نشود، می تواند باعث بیماری التهابی لگن شود که می تواند به لوله های فالوپ (لوله هایی که تخمدان ها را به رحم شما متصل می کند) آسیب برساند. حتی می تواند باعث ناباروری (ناتوانی در بچه دار شدن) شود. عفونت کلامیدیا درمان نشده همچنین می تواند خطر حاملگی خارج از رحم را افزایش دهد (زمانی که تخمک بارور شده در خارج از رحم شما لانه گزینی می کند و رشد می کند). و کلامیدیا ممکن است باعث زایمان زودرس شود (زایمان خیلی زود). اگر مادران در حین زایمان عفونت را به فرزندان خود منتقل کنند، نوزاد ممکن است دچار عفونت چشم، کوری یا ذات الریه شود.
مردان: کلامیدیا میتواند باعث عفونت اپیدیدیم (لولهای که اسپرم را از بیضهها دور میکند) یا پروکتیت – التهاب رکتوم را ایجاد کند.
هر دو. مردان و زنان ممکن است به وضعیتی به نام اورتریت غیر گونوکوکی (NGU) مبتلا شوند – عفونت مجرای ادرار.
پیشگیری از کلامیدیا
برای کاهش خطر ابتلا به عفونت کلامیدیا:
هر بار که رابطه جنسی دارید به درستی از کاندوم استفاده کنید.
تعداد شرکای جنسی خود را محدود کنید و بین شرکای خود رفت و آمد نکنید.
پرهیز جنسی را تمرین کنید یا تماس جنسی را به یک شریک غیر آلوده محدود کنید.
اگر فکر می کنید آلوده هستید، از تماس جنسی خودداری کنید و به پزشک مراجعه کنید.
هر گونه علائم تناسلی، مانند ترشح یا سوزش در هنگام ادرار یا زخم یا بثورات غیر معمول، باید علامتی برای قطع رابطه جنسی و مراجعه فوری به پزشک باشد. اگر Chlamydia یا هر بیماری مقاربتی دیگری برای شما تشخیص داده شده و تحت درمان قرار گرفته اید، به همه شرکای جنسی اخیر خود بگویید تا بتوانند به پزشک مراجعه کنند و تحت درمان قرار گیرند.
از آنجایی که کلامیدیا اغلب علائمی ندارد، افراد آلوده ممکن است ناآگاهانه آن را به شریک جنسی خود سرایت کنند. بسیاری از پزشکان توصیه می کنند که همه افرادی که بیش از یک شریک جنسی دارند باید به طور مرتب آزمایش کلامیدیا را انجام دهند، حتی اگر هیچ علامتی وجود نداشته باشد.
بدون دیدگاه